Będąc rodzicem nastolatka niejednokrotnie zastanawiacie się, czy zachowanie Waszego dziecka mieści się w normie.
Czy nie zagraża mu depresja?
Macie przeczucie, że dzieje się coś złego?
Zachowanie dziecka w ostatnim czasie bardzo się zmieniło?
„Według dr n. med. Halina Kądziela-Olech (Oddział Dzienny Psychiatryczny, Uniwersytecki Dziecięcy Szpital Kliniczny w Białymstoku) w ostatnich latach znacząco wzrasta występowanie objawów depresji wśród chłopców i dziewcząt w okresie adolescencji.”
Oto kilka wskazówek, symptomów ,które powinny zapalić u rodziców czerwone światło i doprowadzić do rozważenia konsultacji ze specjalistą.
TRZY GŁÓWNE OBJAWY DEPRESJI:
1. Znaczny spadek nastroju, trwający dłużej niż dwa tygodnie (smutek, przygnębienie, poczucie znudzenia, pustki). Odmianą smutku może być również nastrój dysforyczny, rozdrażnienie, połączenie smutku i złości, które często prowadzi do konfliktów w relacjach z rodzicami ,nauczycielami i rówieśnikami.
2. Anhedonia czyli utrata zdolności do przeżywania radości.
Czynności, które dotychczas nastolatek wykonywał z przyjemnością, przestały go interesować (nie chce mu się spotykać z kolegami, chodzić na zajęcia sportowe itp.). Rodzice często widzą to w taki sposób: „Ona stała się leniwa, nic ją nie interesuje, leży, patrzy w sufit…”
3. Spadek napędu, czyli nadmierne zmęczenie.
OBJAWY WSPÓŁTOWARZYSZĄCE:
– poczucie beznadziejności,
– brak zaufania do siebie-bardzo niskie poczucie wartości,
– czarnowidztwo,
– nadmierne poczucie winy (jestem ciężarem, przysparzam zmartwień, lepiej żeby mnie nie było,
– nawracające myśli o śmierci i samobójstwie,
– wahania wagi i apetytu,
– zaburzenia snu,
– pobudzenie lub zahamowanie psychoruchowe,
– zaburzenia koncentracji uwagi.
DEPRESJA PRZYBIERA RÓWNIEŻ MASKI:
– uzależnienie od substancji psychoaktywnych,
– anoreksja,
– nadużywanie internetu,
– samookaleczanie,
– bóle psychosomatyczne ciała,
– ruminacje czyli wielogodzinne rozmyślania o wszystkich niepowodzeniach.
JEŻELI ZAUWAŻYCIE u swojego dziecka chociaż dwa główne objawy oraz dwa towarzyszące, należy to skonsultować z psychologiem lub psychiatrą.
Przy utrzymujących się myślach samobójczych należy bezwzględnie skontaktować się z lekarzem psychiatrą.
Jak się leczy depresję?
Leczenie depresji u młodzieży jest wielowymiarowe. Leczeniu podlegają relacje w rodzinie, czasem nastolatek równolegle potrzebuje wsparcia psychologa, a czasem zachodzi potrzeba farmakoterapii.
Dlaczego terapia rodzinna?
W rodzinie otrzymujemy wskazówki, jak radzić sobie ze stresem, uczymy się wyrażania emocji, rozpoznawania swoich potrzeb i ich realizowania. W rodzinie powinniśmy dostać wsparcie, by radzić sobie z trudnościami.
W terapii rodzinnej przy pomocy specjalisty następuje modyfikacja schematów relacji, które doprowadziły do zbytniego obciążenia emocjonalnego członków rodziny.
Pracuje się nad usunięciem nadmiernego przeciążenia nastolatka np. wynikającego z nadmiernych wymagań, krytycyzmu, presji lub przeciążenia spowodowanego niezaspokajaniem potrzeb.
fot. endsadness.org